حسام ســرا
| ||
طفلی سیاه پوست به مادر به گریه گفت : جان من از دورنگی ایّام ،خَست وکاست قوم سپید چهره ، به من طعنه می زنند کاین «مُشت آبنوس » چراهمکلاسِ ماست؟ دربازی ومکالمه وبحث ودرس ومشق انگُشت این سفیدنمایان به من چراست؟ هرجاکه رونهم به اشارت به یکدگر تسخر کنند وبانگ برآرند کاین «سیاست » گر در ازَل تفاوتِ ذات وعَرَض نبود این قصه ی سیاه وسپید آخر از کجاست؟ این کودکان ِدگر، ز چه کافور گونه اند؟ تنها رُخِ من است که همرنگ ِ توتیاست! مادر گریست لختی وگفت ای عزیزِ دل: درکار حق مپیچ که کارش زما جداست جُرمِ سیاهی از پدر ومادر تونیست تقصیرِ بنده نیست ، سیهکاری ِ خداست . باستانی پاریزی [ شنبه 86/7/21 ] [ 12:48 صبح ] [ اکبر حسامی ]
[ نظرات () ]
|
||
[ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |